Bij 't naderen
van de winter zie ik droefenis in de bomen
Hun takken zijn
gestrekt, ontdaan van blad en kracht
De hemel is
genadig en laat als troost zeer zacht
een witte
sluier neer, die doet van lente dromen
Je dood was
de natuur die het weer overnam
Je was nu over-leden. De dood die om jou kwam
was ons al aangezegd
in duizend kleine tekens
- maar achteraf
natuurlijk heeft alles iets profetisch
Een oud
verdriet om jou is diep in mij geborgen
En is er
deel geworden van lief & leed en zorgen
Die pijn
maakt mij ook heel, maakt deel uit van mijn leven
Door alles
wat ik voel, kan ik meer liefde geven
Een
glimlach of de zon doorbreekt in mededogen
De rouwnevel van grijs die glijdt over mijn ogen
Zo voel ik
me gelijk een kale winterboom
En koester
ook steeds weer een nieuwe lentedroom
Prachtig...
BeantwoordenVerwijderen